"μικροί συνδικαλιστές διοικούν μεγάλα Σωματεία.....

"αναλαμβάνω την ευθύνη που μου αναλογεί"

Βασική αρχή που πρέπει να διέπεται  ο κάθε συνδικαλιστής είναι ότι η εξουσία που του παρέχουν η συνάδελφοι του με την ψήφο τους πρέπει να ασκείτε υπέρ των συναδέλφων, του υπηρεσιακού συμφέροντος και γενικά υπέρ του δημοσίου συμφέροντος.

Δυστυχώς στις μέρες μας η για να ακριβολογούμε λίγα χρόνια μετά την απόκτηση της ελευθερίας του συνδικαλισμού ,παρουσιάστηκαν και οι πρώτες εσωστρεφείς  συμπεριφορές συναδέλφων συνδικαλιστών που άρχισαν να ασκούν την εξουσία που "κέρδισαν" με την ψήφο των συναδέλφων υπέρ του εαυτού τους , υπέρ πολιτικών και κομματικών συσχετισμών, υπέρ μιας αμφίδρομης σχέσης εξάρτησης μεταξύ αυτών και της Φυσικής η Πολιτικής Ηγεσίας και πάντως όχι για να προασπίσουν τα εργασιακά συμφέροντα των συναδέλφων και του κλάδου ,αλλά καθαρά τις δικές  τους προσωπικές φιλοδοξίες.

Εδώ λοιπόν είναι που αρχίζει η ισοπεδωτική κριτική - και όχι άδικα - των απλών

συναδέλφων, το "τσουβάλιασμα" όλων ανεξαιρέτως των συνδικαλιστών, για το ποιοί είναι και ποιά συμφέροντα εξυπηρετούν, "όλα για την καρέκλα τα κάνουν" και άρχισε η μη συμμετοχή στις πορείες διαμαρτυρίας, τις Γενικές Συνελεύσεις, οι διαγραφές περισσότερες από τις εγγραφές  και γενικά "το γύρισμα της πλάτης" σε κάθε συνδικαλιστή.

Ακόμη κάθε φορά που υπήρχε μια θετική εξέλιξη σε κάποιο ζήτημα η πρόβλημα αυτό ήταν όχι αποτέλεσμα αγώνα η πίεσης των συνδικαλιστών, αλλά η φυσική εξέλιξη των πραγμάτων η προϊόν συναλλαγής με την εκάστοτε Πολιτική η Φυσική ηγεσία.

Η γενική αυτή θεώρηση των συναδέλφων "επί δικαίων και αδίκων" ,οδήγησε σε σιγά - σιγά στην "απαλλαγή" , από όλους αυτούς που αθέτησαν την "λαϊκή εντολή" και "αδειάσανε την ψυχή" των συναδέλφων και  έστρεψε τις προσδοκίες τους σε αναζήτηση νέων συναδέλφων ,άφθαρτων συνδικαλιστικά , που μετά από μια μικρή "περίοδο χάριτος" θα έπρεπε να κάνουν όλα όσα δεν έκαναν οι παλιοί και φθαρμένοι συνδικαλιστές που κρατούσαν τα "γκέμια" του σωματείου και "περί άλλων τυρβάζανε".

Η "περίοδος χάριτος" πέρασε ,τα νέα πρόσωπα "κουράστηκαν" γρήγορα και το ίδιο έργο επαναλαμβάνεται , αλαζόνες , αριβίστες, "ξερόλες".

Έκαναν τέχνη το "αλισβερίσι" με την Φυσική Ηγεσία, δεν έθεταν με αποφασιστικότητα τα καθημερινά και αυτονόητα προβλήματα των συναδέλφων ,τα περισσότερα εκ των οποίων παρότι είχαν προβλεφθεί νομοθετικά τίθενται καθημερινά υπό αμφισβήτηση

Καθημερινά κυριαρχεί  μια γενική ,αόριστη και εκτός της προβλεπόμενης διαδικασίας επίκληση των - γνωστών σε όλους μας - "υπηρεσιακών αναγκών", από πλευράς της διοίκησης, προκειμένου να παραβιασθεί ότι εξασφάλιζε στους συναδέλφους μια εργασιακή, οικογενειακή και κοινωνική ηρεμία.

Και μετά τι; Μια τυπική γραφειοκρατική προσέγγιση του προβλήματος που δημιουργήθηκε στους συναδέλφους με μια ανακοίνωση διαμαρτυρίας η καταγγελίας. Και "εις άλλα με υγεία"..........!!!!!!!!!;

Η παρελκυστική τακτική αυτή από πλευράς της Ηγεσίας ,έχει πολλαπλά δυσμενή αποτελέσματα εις βάρος μας , από την μια αποδυναμώνει "εθιμικά" μια προβλεπόμενη θεσμική κατάκτηση , από την άλλη "δείχνει τα δόντια" της προς τους συναδέλφους ότι η μοναδική εξουσία στον οργανισμό αυτό είναι αυτοί και αλίμονο σε όποιον το ξεχνά η το αμφισβητεί και τέλος αποπροσανατολίζει το Συνδικλιστικό Κίνημα από μια νέα αφετηρία άλλων κατακτήσεων , αφού καταναλώνει τεράστιες δυνάμεις και χρόνο στην προάσπιση και διαφύλαξη των ήδη κεκτημένων, όπως για παράδειγμα συμβαίνει  με το ωράριο εργασίας , τον Κώδικα Μεταθέσεων, την υγιεινή και ασφάλεια και όχι λίγες φορές.

Έτσι σιγα - σιγά οι συνάδελφοι αποκαρδιωμένοι απομακρύνονται από το σωματείο , δεν συμμετέχουν, διαγράφονται .....κάνουν και αυτοί με τον τρόπο τους την δική τους διαμαρτυρία...διαμαρτύρονται ενάντια σε αυτούς που πίστεψαν ότι θα μπορέσουν έστω και ελάχιστα να ανταποκριθούν σε κάθε πρόβλημα τους , ότι θα είναι δίπλα τους - τουλάχιστον - κάθε φορά που δοκιμάζονται οι αντοχές τους από τις πολλές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν στην άσκηση των καθηκόντων τους.

Όμως για να μπορέσει ένας συνδικαλιστής να "σταθεί στα πόδια του" και στο πλευρό των συναδέλφων του πρέπει , να αποδεχθεί ότι ο επαγγελματικός συνδικαλισμός είναι μια βαθιά δημοκρατική διαδικασία , που δεν ασκείτε από άτομα - Προέδρους, Γ.Γ η άλλη συνδικαλιστική θέση η ιδιότητα - αλλά από μέσα από μια συλλογική προσπάθεια και διαδικασία που γι αυτό τον λόγο σοφά προβλέπεται από τον Νομοθέτη και τα καταστατικά της κάθε οργάνωσης.

Η συνεργασία των μελών της Διοίκησης , η συνεργασία των Σωματείων με την Ομοσπονδία και τα άλλα Α'  Βάθμια Σωματεία ,μέσα από προβλεπόμενες καταστατικές λειτουργίες ενισχύουν τόσο  διαπραγματευτική ικανότητα του Συνδικάτου με την εργοδοσία και επιβάλλουν στην Ηγεσία μια πιο αποτελεσματική και δίκαιη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού , με σεβασμό στα εργασιακά του δικαιώματα.

Όταν όμως αδιαφορείς και δεν συμμετέχεις στα Γενικά Συμβούλια της Ομοσπονδίας - που κατ' εξοχή είναι μια παραγωγική διαδικασία διαλόγου και αποφάσεων όλων των συνδικαλιστών της Χώρας , τότε έχεις αδυναμία να παρακολουθήσεις τις εξελίξεις του Συνδικάτου , συμπεριφέρεσαι απαξιωτικά στο σύνολο του Σ.Κ. και αυτό είναι φαινόμενο ότι δεν πιστεύεις στις μαζικές και συλλογικές αποφάσεις και δράσεις και προφανώς έχεις μια άλλη προσέγγιση άσκησης της συνδικαλιστικής σου δράσης - αυτή της συνδιαλλαγής -που είναι ολοφάνερο ότι δεν ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των συναδέλφων.

Η ακόμη , όταν συμμετέχεις και δεν εφαρμόζεις μια κορυφαία συνδικαλιστική δράση - ενέργεια που έχει ομόφωνα αποφασιστεί , όπως για παράδειγμα τον περασμένο Οκτώβριο η Ένωση Θεσσαλονίκης η δεύτερη μεγαλύτερη Ένωση της Ελλάδας δεν πραγματοποίησε  την ίδια ώρα και μέρα με τις άλλες ενώσεις της Χώρας την ένστολη διαμαρτυρία στην ΓΑΔΘ ,ποιόν σκοπό εξυπηρέτησε; η ποιόν θεσμό υπονόμευσε;

Όταν καταστατικά προβλέπεται πως για την επίτευξη των σκοπών του σωματείου και την ενημέρωση των συναδέλφων προβλέπεται η ανά δίμηνο έκδοση της εφημερίδας "ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΒΗΜΑ" και αυτή έχει να εκδοθεί παραπάνω από ένα χρόνο, τι μπορεί να σημαίνει αυτό ;;παρά μόνο εικόνα διάλυσης!!!

Όταν εγγράφως σου απευθύνεται η ομοσπονδία  και σου υπενθυμίζει την υποχρέωση σου να πραγματοποιήσεις το Α' Ψυχοσάββατο (18-2-2012) ,μνημόσυνο υπέρ των πεσόντων συναδέλφων την ώρα του καθήκοντος και εσύ το καταργείς , τι μπορεί να σημαίνει αυτό ;;;παρά μόνο ασέβεια και προς του εκλιπόντες συναδέλφους και προς την Ομοσπονδία.

Τέλος όταν οι συγκυρίες σε φέρνουν και αναλαμβάνεις την Διοίκηση ενός σωματείου με 4.000 μέλη και από αυτά στις διαμαρτυρίες, τις Γενικές Συνελεύσεις και άλλες πρωτοβουλίες του Σωματείου δεν συμμετέχουν παρά μόνο 10-15 άτομα , τότε ψάξε να βρεις τις αιτίες στον τρόπο με τον οποίο άσκησες την Διοίκηση, γιατί δεν εμπνέεις τους συναδέλφους ; γιατί δεν τους αφυπνίζεις και κινητοποιείς; μήπως δεν τους ενημέρωσες έγκυρα και έγκαιρα; και πάψε  να τους εγκαλείς.

**Προσωπικά αναλαμβάνω την ευθύνη που μου αναλογεί για την σημερινή κατάσταση που επικρατεί στο Σωματείο.

       Γιώργος ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝΟΥ

Γραμματέας Διεθνών Σχέσεων Π.Ο.Α.ΣΥ

  Υποψηφίος Αντιπρόσωπος Π.Ο.ΑΣ.Υ 
            με την Α.Σ.Π.Α