Η ριζωμένη κακοδαιμονία που κατατρέχει τη λειτουργία της Αστυνομίας και διαβρώνει την αποστολή της, αποστεώνοντας κάθε δημιουργική ζωτικότητα που πηγάζει από την ικανότητα και την αξιοσύνη, ξεσκεπάζεται απροκάλυπτα κατά την διάρκεια των κρίσεων – προαγωγών.
Η ανυπαρξία ασφαλιστικών δικλείδων και ενός αδιάβλητου και αξιοκρατικού θεσμικού πλαισίου που να εγγυάται την ανάδειξη των άξιων και ικανών Αξιωματικών, μεταβάλλει τη διαδικασία σε κονίστρα σκληρού και αδυσώπητου ανταγωνισμού.
Όλοι οι Αστυνομικοί γνωρίζουν ότι το χρονικό, προ κρίσεων διάστημα, οι ενδιαφερόμενοι, από τον βαθμό του Αστυνομικού Διευθυντή και πάνω, για να εξασφαλίσουν την προαγωγή τους αρχίζουν τις «επαφές» και τις «ζυμώσεις», παίρνοντας οι περισσότεροι άδεια απουσίας από την Υπηρεσία την επίμαχη περίοδο για μεγαλύτερη ευχέρεια «κινήσεων», κυρίως οι της Περιφέρειας που κατέρχονται προς τούτο στο κέντρο.
Το διαχρονικό αυτό φαινόμενο είναι αποτέλεσμα της γενικής σύνθλιψης της λειτουργίας του Κράτους στον ολετήρα της πολιτικής σκοπιμότητας.
Έτσι και αν ακόμα προαχθούν ικανοί και άξιοι ανώτατοι Αξιωματικοί, η ανιδιοτέλεια των προθέσεών τους θα επισκιάζεται από την διατριτότητα της διαδικασίας. Χάνουν την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Δυστυχώς, το ισχύον καθεστώς υπαγάγει την ίδια τη λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας σε ένα διαρκές πειθαρχικό παράπτωμα∙ αυτό της προσφυγής στα πλάγια μέσα. Οι επίσημες αιτιάσεις όπως αποτυπώνονται σε απαντήσεις κοινοβουλευτικών επερωτήσεων ότι τα υπηρεσιακά Συμβούλια Κρίσεων είναι ανεξάρτητα συλλογικά όργανα και οι μετέχοντες σ' αυτά λειτουργούν «έχοντας ως γνώμονα την συνείδησή τους και το υπηρεσιακό συμφέρον, οι δε αποφάσεις των Δευτεροβαθμίων Συμβουλίων είναι υποχρεωτικές για τον Υπουργό» (πρόσφατη υπ' αριθμ. 7017/4/14701 από 23-3-2012 απάντηση του Γραφείου Κοινοβουλευτικού Ελέγχου του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη σε κατάθεση αναφοράς Βουλευτών) μόνο θυμηδία προκαλούν. Δεν προκαλεί βεβαίως θυμηδία το άλγος που φορτώνονται οι μετά κρίσεων μετατιθέμενοι Αξιωματικοί αν η τοποθέτησή τους, τους αναγκάζει σε μετακίνηση μακράν του τόπου που διήγαν τον υπηρεσιακό τους βίο με ό,τι αρνητικό αυτό συνεπάγεται τόσο για τους ίδιους όσους και για αυτούς που θα βρίσκονται υπό την διοίκησή τους (συνήθως λόγω των οικογενειακών και κοινωνικών τους υποχρεώσεων μετατρέπονται από οικογενειάρχες σε εργένηδες).
Λόγω της τραγικής κατάστασης που βιώνουμε ως Χώρα, όλη η κοινωνία πλέον πιστεύει ότι για να ξεφύγουμε από τα «νύχια» της κρίσης πρέπει να κάνουμε το Κράτος να λειτουργήσει αποκόπτοντάς το από την κομματοκρατία. Πρέπει επιτέλους να κάνουμε τη Δημοκρατία να λειτουργήσει. Αυτό προϋποθέτει και την θέσπιση θεσμών προς αυτή τη κατεύθυνση. Άλλωστε το «θηρίο» της εγκληματικότητας, της ανασφάλειας και της ανομίας δεν τιθασεύεται διαφορετικά.
Η Ομοσπονδία μας διαχρονικά στα Ψηφίσματά της καταγράφει και απαιτεί την θέσπιση ενός αξιοκρατικού συστήματος κρίσεων και προαγωγών. Έχει δε καταθέσει κατ' επανάληψη σε όλα τα Πολιτικά Κόμματα, αλλά και στις Αστυνομικές και Πολιτικές Ηγεσίες συγκεκριμένες προτάσεις με επιστημονική μελέτη και τεκμηρίωση τόσο για την ανάδειξη του Αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας μέσα από την σύσταση ενός διακομματικού οργάνου της Βουλής, όσο και για την ανάδειξη – προαγωγή των στελεχών της.
Επιτέλους, η νέα Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου Δημοσίας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη οφείλει χωρίς χρονοτριβή, από το δικό της μετερίζι, να κάνει την υπέρβαση.
Αλλιώς, αν αυτό δεν γίνει ούτε και τώρα, βαλλόμενοι πανταχόθεν λόγω της δυσβάσταχτης κατάστασης που βιώνουμε ως λαός, οδηγούμαστε σε προδιαγεγραμμένη κατάρρευση.
Τα κατάλληλα πρόσωπα στις κατάλληλες θέσεις!
