Αθήνα, 15 Οκτωβρίου 2014 Αρ. Πρωτ.: 402/10/32
Βαρύς κι ασήκωτος ο πόνος για την οικογένειά του και πελώρια τα ερωτηματικά που ζητούν απάντηση για τον απροσδόκητο χαμό του νέου συναδέλφου μας και πατέρα ενός μωρού, μόλις ολίγων μηνών.
Δυστυχώς, λόγια παρηγοριάς δεν υπάρχουν καθώς μας πνίγει το παράπονο, ενώ η οφειλόμενη έκφραση συλλυπητηρίων προς τους οικείους του και στην οικογένεια των Ε.Φ., μοιάζει ανίσχυρη για να απαλύνει το πένθος των δικών του ανθρώπων.
Τούτες τις δύσκολες ώρες, ωστόσο, το συνδικαλιστικό μας κίνημα δεν μοιρολογεί. Ο προ ολίγων μηνών θάνατος ενός άλλου επίλεκτου μέλους μας στην Ηλεία, οι 126 συνολικά από το 1984 πεσόντες συνάδελφοί μας στο βωμό του καθήκοντος και οι χιλιάδες τραυματίες ανά την Ελλάδα, καταδεικνύουν το μέγεθος των ευθυνών και το τεράστιο κενό που καλούμαστε να καλύψουμε για να σταματήσουμε την αιματοχυσία και να πούμε ως εδώ με τις αστυνομικές τραγωδίες.
Οι απώλειες αστυνομικών εν ώρα καθήκοντος, όχι, δεν είναι παράπλευρες απώλειες. Γι' αυτό τα τραγικά αυτά περιστατικά οφείλουμε επιτέλους να τα αναδείξουμε στις σωστές τους διαστάσεις, ώστε αναλύοντας τα αίτιά τους και λαμβάνοντας μέτρα πρόληψης, να τα αποτρέψουμε μελλοντικά, σώζοντας συναδέλφους μας.