Τελευταία γίνεται μεγάλος ντόρος για την κατάργηση της απλής αναλογικής που για το συνδικαλιστικό κίνημα των Αστυνομικών ήταν αίτημα από την ίδρυση των πρώτων Ενώσεων που στήθηκαν με κόπο και διώξεις από το 1982 και εντεύθεν.
Από τότε που άρχισε να κυοφορείται η ιδέα για συνδικαλιστικές ελευθερίες, για δικαίωμα στην πενθήμερη εργασία, για την
Από τότε που άρχισε να κυοφορείται η ιδέα για συνδικαλιστικές ελευθερίες, για δικαίωμα στην πενθήμερη εργασία, για την
κατάργηση του στρατωνισμού των Αστυνομικών στα Αστυνομικά Τμήματα και από την υποχρέωση καταβολής προίκας των υποψηφίων συζύγων των Αστυνομικών, όπως επίσης και για την κατάργηση του φακελώματος των πολιτικών φρονημάτων τόσο των πολιτών όσο και των ενστόλων και των οικογενειών αυτών.
Η λέξη ‘’συνδικαλισμός’’ στην Ελληνική Χωροφυλακή και Αστυνομία Πόλεων, από όσους προφερόταν, εισέπρατταν άμεσα την απάντηση ‘’Κομμουνιστής είσαι παιδί μου;’’.
Το 1986-87 ξεκινάει το πρώτο εγχείρημα πανελλαδικού σωματείου Αστυνομικών με την επωνυμία ‘’ΕΝΩΣΗ ΚΑΤΩΤΕΡΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ’’ μέχρι το βαθμό του Ανθυπαστυνόμου.
Οι διώξεις δεν άργησαν να έρθουν. ‘’Άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη’’.. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρ’ ότι στο πρόγραμμά του διακήρυττε ότι είναι υπέρ της κατοχύρωσης συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, θεωρούσε ότι δεν ήταν αρκετά ώριμες οι συνθήκες λόγω των συσχετισμών (μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών Αστυνομικών), με αποτέλεσμα να ξεκινήσει πογκρόμ διώξεων και παρακολουθήσεων και να προβαίνει σε γενικές επιφυλακές των Αστυνομικών ζητώντας από αυτούς να υπογράφουν ότι δεν είναι μέλη της Ένωσης. Η Νέα Δημοκρατία, από ιδεολογία άλλωστε, ούτε πίστευε ούτε ήθελε συνδικαλισμό στην Ελληνική Αστυνομία. Ακούγοντας μόνο τη λέξη ‘’συνδικαλισμός’’ έβγαζαν σπυράκια....
Το μόνο κόμμα που ήταν υπέρ του συνδικαλισμού και των ελευθεριών και τα στήριζε ολοφάνερα στα πρώτα βήματα αλλά και στη συνέχεια ήταν το Κ.Κ.Ε. και η αριστερά.
Η συγκυβέρνηση του 1989 (Ν.Δ. - ΕΝΙΑΙΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ) βρίσκει το συνδικαλιστικό κίνημα με μερικές εκατοντάδες διωκόμενους Αστυνομικούς για συνδικαλιστικούς λόγους, οι οποίοι έχουν μετατεθεί σε όλα τα σημεία του ορίζοντα. Βρίσκονται σε συνεχή διωγμό και ψυχολογική πίεση, Ε.Δ.Ε., πρόστιμα και απειλές για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Η παρέμβαση του ΕΝΙΑΙΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη, σταμάτησε τις διώξεις κατά των συνδικαλιστών της ΕΛ.ΑΣ., χωρίς όμως αυτοί να έχουν δικαιωθεί στο πάγιο αίτημα για αναγνώριση του συνδικαλισμού, κάποιοι δε από τους πρωτεργάτες του συνδικαλιστικού κινήματος αποτάχθηκαν από το Σώμα με αποτέλεσμα να καταστραφούν οικονομικά και μέχρι σήμερα να μην έχουν αποκατασταθεί.
Παράλληλα, εκτός από την ύπαρξη της ‘’ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΤΩΤΕΡΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ’’ άρχισαν να δημιουργούνται και τα πρωτοβάθμια σωματεία πανελλαδικά με το Ν. 1264/82 και οι εκλογές σε όλα αυτά τα σωματεία γίνονται με απλή αναλογική ενώ στη συνέχεια δημιουργείται η Π.Ο.ΑΣ.Υ. Οι παρεμβάσεις του τότε Υπουργού Δημόσιας Τάξης Θ. Αναγνωστόπουλου, επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας, είχαν σκοπό να δημιουργήσουν ένα κυβερνητικό συνδικαλισμό περιορισμένων δικαιωμάτων και ελευθεριών (σωματεία αστικού τύπου με ενιαίο ψηφοδέλτιο που παρέμεινε μέχρι το Ν. 2226/94 ,με τον περιορισμό πάλι του ενιαίου ψηφοδελτίου και χωρίς απλή αναλογική, Νόμος Παπαθεμελή, που ουσιαστικά αναγνωρίζει τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των Αστυνομικών).
Μετά από 30 σχεδόν χρόνια, με έναρξη της περιόδου του αειμνήστου και πρωτεργάτη Υπουργού Δημόσιας Τάξης Σκουλαρίκη Γιάννη, ο οποίος υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της ιδέας του συνδικαλιστικού κινήματος και την ακατάπαυστη στήριξη τόσο του Κ.Κ.Ε. όσο και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ο συνδικαλισμός στην ΕΛ.ΑΣ. κάνει απολογισμό κερδών και ζημιών.
Σε όλο αυτό το διάστημα, οι Έλληνες Αστυνομικοί γνώρισαν πολύ καλά ποιοι πραγματικά ενδιαφέρονταν για την επίλυση των προβλημάτων τους και ποιοι τους ήθελαν το μακρύ χέρι της εκάστοτε Κυβέρνησης για ρουσφέτια, ψήφους και μηχανισμό τρομοκρατίας σε βάρος του Ελληνικού λαού.
Οι Έλληνες Αστυνομικοί με τους αγώνες τους κατάφεραν να νομιμοποιήσουν και να καταξιώσουν το συνδικαλιστικό κίνημα, να κατακτήσουν αρκετά εργασιακά δικαιώματα και ελευθερίες.
Είναι μακρύς ακόμα ο δρόμος για μια σύγχρονη, δημοκρατική και αποτελεσματική Αστυνομία. Το σημερινό συνδικαλιστικό κίνημα στην ΕΛ.ΑΣ. πρέπει να προχωρήσει στο δικό του εκσυγχρονισμό και εκδημοκρατισμό με βάθεμα της δημοκρατίας και του ελέγχου στους κόλπους του και όχι να ζητά ενιαία ψηφοδέλτια που θα καταπνίγουν κάθε διαφορετική άποψη.
Ειλικρινά μας προκαλεί έκπληξη η τροπολογία της τρικομματικής Κυβέρνησης (Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ.-ΔΗ.ΜΑΡ.) για κατάργηση της απλής αναλογικής και επαναφορά του ενιαίου ψηφοδελτίου, όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν αυτό που έφερε την απλή αναλογική το 2011 με το , Ν.3938/2011, τον δε Πρόεδρο της ΔΗ.ΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη να υπερασπίζεται διαχρονικά την απλή αναλογική για τις βουλευτικές εκλογές και για το συνδικαλιστικό κίνημα της ΕΛ.ΑΣ., το οποίο υποτίθεται ότι υποστηρίζει. Μάλλον η Ν.Δ. προσπαθεί να εξοφλήσει προεκλογικό γραμμάτιο σε αυτούς που το ζητούν. Τα υπόλοιπα κόμματα γιατί δεν παίρνουν ξεκάθαρη θέση;
Δηλαδή όποιος πάρει το 50 συν 1 ψήφο, να κερδίζει όλο το Διοικητικό Συμβούλιο και τους Αντιπροσώπους για την Ομοσπονδία. Το υπόλοιπο 49,9 %, για ποιο λόγο να συμμετέχει σε οποιοδήποτε αγώνα και διαδικασία, αφού εκ των προτέρων θα αποκλειστεί;
Όσοι γνωρίζουν την παρούσα κατάσταση που επικρατεί στα Πρωτοβάθμια Σωματεία, ήτοι ελάχιστο ενδιαφέρον των Αστυνομικών για συνδικαλιστική δράση, συσπείρωση, έλλειψη αλληλεγγύης, πολυδιάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος σε Π.Ο.ΑΞΙ.Α.-Π.Ο.ΑΣ.Υ.-Σ.Ε.Φ.Ε.Α.Α., θα πρέπει να είναι αντίθετοι στην εν λόγω τροπολογία. Η πολυδιάσπαση δεν εξυπηρετεί τον Έλληνα Αστυνομικό. Απαιτείται ενιαία δράση και λειτουργία όλων των υπηρετούντων στην ΕΛ.ΑΣ. ανεξαιρέτως, σε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που να παντρεύει το παλιό με το καινούριο χωρίς αποκλεισμούς. Ο μόνος τρόπος που μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα, την ενιαία δράση και λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος στην ΕΛ.ΑΣ. είναι το δημοκρατικό δικαίωμα της έκφρασης του Ν.1264/82 με την απλή αναλογική και στην επόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, το δικαίωμα στην απεργία που είναι και πρόθεση της Π.Ο.ΑΣ.Υ.. Αλήθεια υπάρχουν αστυνομικοί που θέλουν να χαρίσουν συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες που κατακτήθηκαν με αγώνες; Είναι δυνατόν σε μία περίοδο που επιχειρείται η περιστολή δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων από την κυβέρνηση, αντί να αντιστεκόμαστε να τα παραχωρούμε οι ίδιοι ζητώντας την κατάργησή τους; Είναι δυνατόν συνδικαλιστές και πρωτοβάθμια σωματεία να ζητάνε την κατάργηση της απλής αναλογικής, δηλαδή την κατάργηση της δημοκρατίας; Έλεος πια.
Σας παραθέτω ψηφοδέλτια που έχουν συμμετάσχει στην εκλογική διαδικασία, από τα πρώτα βήματα του συνδικαλιστικού κινήματος. Τα ψηφοδέλτια αυτά είναι από εκλογές της Ένωσης Αττικής.
Πηγή: enstoloi.gr
Η λέξη ‘’συνδικαλισμός’’ στην Ελληνική Χωροφυλακή και Αστυνομία Πόλεων, από όσους προφερόταν, εισέπρατταν άμεσα την απάντηση ‘’Κομμουνιστής είσαι παιδί μου;’’.
Το 1986-87 ξεκινάει το πρώτο εγχείρημα πανελλαδικού σωματείου Αστυνομικών με την επωνυμία ‘’ΕΝΩΣΗ ΚΑΤΩΤΕΡΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ’’ μέχρι το βαθμό του Ανθυπαστυνόμου.
Οι διώξεις δεν άργησαν να έρθουν. ‘’Άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη’’.. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. παρ’ ότι στο πρόγραμμά του διακήρυττε ότι είναι υπέρ της κατοχύρωσης συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, θεωρούσε ότι δεν ήταν αρκετά ώριμες οι συνθήκες λόγω των συσχετισμών (μεταξύ συντηρητικών και προοδευτικών Αστυνομικών), με αποτέλεσμα να ξεκινήσει πογκρόμ διώξεων και παρακολουθήσεων και να προβαίνει σε γενικές επιφυλακές των Αστυνομικών ζητώντας από αυτούς να υπογράφουν ότι δεν είναι μέλη της Ένωσης. Η Νέα Δημοκρατία, από ιδεολογία άλλωστε, ούτε πίστευε ούτε ήθελε συνδικαλισμό στην Ελληνική Αστυνομία. Ακούγοντας μόνο τη λέξη ‘’συνδικαλισμός’’ έβγαζαν σπυράκια....
Το μόνο κόμμα που ήταν υπέρ του συνδικαλισμού και των ελευθεριών και τα στήριζε ολοφάνερα στα πρώτα βήματα αλλά και στη συνέχεια ήταν το Κ.Κ.Ε. και η αριστερά.
Η συγκυβέρνηση του 1989 (Ν.Δ. - ΕΝΙΑΙΟΣ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ) βρίσκει το συνδικαλιστικό κίνημα με μερικές εκατοντάδες διωκόμενους Αστυνομικούς για συνδικαλιστικούς λόγους, οι οποίοι έχουν μετατεθεί σε όλα τα σημεία του ορίζοντα. Βρίσκονται σε συνεχή διωγμό και ψυχολογική πίεση, Ε.Δ.Ε., πρόστιμα και απειλές για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Η παρέμβαση του ΕΝΙΑΙΟΥ ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη, σταμάτησε τις διώξεις κατά των συνδικαλιστών της ΕΛ.ΑΣ., χωρίς όμως αυτοί να έχουν δικαιωθεί στο πάγιο αίτημα για αναγνώριση του συνδικαλισμού, κάποιοι δε από τους πρωτεργάτες του συνδικαλιστικού κινήματος αποτάχθηκαν από το Σώμα με αποτέλεσμα να καταστραφούν οικονομικά και μέχρι σήμερα να μην έχουν αποκατασταθεί.
Παράλληλα, εκτός από την ύπαρξη της ‘’ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΤΩΤΕΡΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ’’ άρχισαν να δημιουργούνται και τα πρωτοβάθμια σωματεία πανελλαδικά με το Ν. 1264/82 και οι εκλογές σε όλα αυτά τα σωματεία γίνονται με απλή αναλογική ενώ στη συνέχεια δημιουργείται η Π.Ο.ΑΣ.Υ. Οι παρεμβάσεις του τότε Υπουργού Δημόσιας Τάξης Θ. Αναγνωστόπουλου, επί κυβερνήσεως Νέας Δημοκρατίας, είχαν σκοπό να δημιουργήσουν ένα κυβερνητικό συνδικαλισμό περιορισμένων δικαιωμάτων και ελευθεριών (σωματεία αστικού τύπου με ενιαίο ψηφοδέλτιο που παρέμεινε μέχρι το Ν. 2226/94 ,με τον περιορισμό πάλι του ενιαίου ψηφοδελτίου και χωρίς απλή αναλογική, Νόμος Παπαθεμελή, που ουσιαστικά αναγνωρίζει τα συνδικαλιστικά δικαιώματα των Αστυνομικών).
Μετά από 30 σχεδόν χρόνια, με έναρξη της περιόδου του αειμνήστου και πρωτεργάτη Υπουργού Δημόσιας Τάξης Σκουλαρίκη Γιάννη, ο οποίος υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της ιδέας του συνδικαλιστικού κινήματος και την ακατάπαυστη στήριξη τόσο του Κ.Κ.Ε. όσο και του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ, ο συνδικαλισμός στην ΕΛ.ΑΣ. κάνει απολογισμό κερδών και ζημιών.
Σε όλο αυτό το διάστημα, οι Έλληνες Αστυνομικοί γνώρισαν πολύ καλά ποιοι πραγματικά ενδιαφέρονταν για την επίλυση των προβλημάτων τους και ποιοι τους ήθελαν το μακρύ χέρι της εκάστοτε Κυβέρνησης για ρουσφέτια, ψήφους και μηχανισμό τρομοκρατίας σε βάρος του Ελληνικού λαού.
Οι Έλληνες Αστυνομικοί με τους αγώνες τους κατάφεραν να νομιμοποιήσουν και να καταξιώσουν το συνδικαλιστικό κίνημα, να κατακτήσουν αρκετά εργασιακά δικαιώματα και ελευθερίες.
Είναι μακρύς ακόμα ο δρόμος για μια σύγχρονη, δημοκρατική και αποτελεσματική Αστυνομία. Το σημερινό συνδικαλιστικό κίνημα στην ΕΛ.ΑΣ. πρέπει να προχωρήσει στο δικό του εκσυγχρονισμό και εκδημοκρατισμό με βάθεμα της δημοκρατίας και του ελέγχου στους κόλπους του και όχι να ζητά ενιαία ψηφοδέλτια που θα καταπνίγουν κάθε διαφορετική άποψη.
Ειλικρινά μας προκαλεί έκπληξη η τροπολογία της τρικομματικής Κυβέρνησης (Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ.-ΔΗ.ΜΑΡ.) για κατάργηση της απλής αναλογικής και επαναφορά του ενιαίου ψηφοδελτίου, όταν το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν αυτό που έφερε την απλή αναλογική το 2011 με το , Ν.3938/2011, τον δε Πρόεδρο της ΔΗ.ΜΑΡ, Φώτη Κουβέλη να υπερασπίζεται διαχρονικά την απλή αναλογική για τις βουλευτικές εκλογές και για το συνδικαλιστικό κίνημα της ΕΛ.ΑΣ., το οποίο υποτίθεται ότι υποστηρίζει. Μάλλον η Ν.Δ. προσπαθεί να εξοφλήσει προεκλογικό γραμμάτιο σε αυτούς που το ζητούν. Τα υπόλοιπα κόμματα γιατί δεν παίρνουν ξεκάθαρη θέση;
Δηλαδή όποιος πάρει το 50 συν 1 ψήφο, να κερδίζει όλο το Διοικητικό Συμβούλιο και τους Αντιπροσώπους για την Ομοσπονδία. Το υπόλοιπο 49,9 %, για ποιο λόγο να συμμετέχει σε οποιοδήποτε αγώνα και διαδικασία, αφού εκ των προτέρων θα αποκλειστεί;
Όσοι γνωρίζουν την παρούσα κατάσταση που επικρατεί στα Πρωτοβάθμια Σωματεία, ήτοι ελάχιστο ενδιαφέρον των Αστυνομικών για συνδικαλιστική δράση, συσπείρωση, έλλειψη αλληλεγγύης, πολυδιάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος σε Π.Ο.ΑΞΙ.Α.-Π.Ο.ΑΣ.Υ.-Σ.Ε.Φ.Ε.Α.Α., θα πρέπει να είναι αντίθετοι στην εν λόγω τροπολογία. Η πολυδιάσπαση δεν εξυπηρετεί τον Έλληνα Αστυνομικό. Απαιτείται ενιαία δράση και λειτουργία όλων των υπηρετούντων στην ΕΛ.ΑΣ. ανεξαιρέτως, σε ένα συνδικαλιστικό κίνημα που να παντρεύει το παλιό με το καινούριο χωρίς αποκλεισμούς. Ο μόνος τρόπος που μπορεί να εγγυηθεί την ενότητα, την ενιαία δράση και λειτουργία του συνδικαλιστικού κινήματος στην ΕΛ.ΑΣ. είναι το δημοκρατικό δικαίωμα της έκφρασης του Ν.1264/82 με την απλή αναλογική και στην επόμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, το δικαίωμα στην απεργία που είναι και πρόθεση της Π.Ο.ΑΣ.Υ.. Αλήθεια υπάρχουν αστυνομικοί που θέλουν να χαρίσουν συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες που κατακτήθηκαν με αγώνες; Είναι δυνατόν σε μία περίοδο που επιχειρείται η περιστολή δημοκρατικών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων από την κυβέρνηση, αντί να αντιστεκόμαστε να τα παραχωρούμε οι ίδιοι ζητώντας την κατάργησή τους; Είναι δυνατόν συνδικαλιστές και πρωτοβάθμια σωματεία να ζητάνε την κατάργηση της απλής αναλογικής, δηλαδή την κατάργηση της δημοκρατίας; Έλεος πια.
Σας παραθέτω ψηφοδέλτια που έχουν συμμετάσχει στην εκλογική διαδικασία, από τα πρώτα βήματα του συνδικαλιστικού κινήματος. Τα ψηφοδέλτια αυτά είναι από εκλογές της Ένωσης Αττικής.
Πηγή: enstoloi.gr
Δείτε και διαβάστε ιστορικής αξίας ντοκουμέντα που δημοσιεύει η ΑΣΚΑ. Θα διαπιστώσετε ελάχιστες διαφορές του τότε και του σήμερα.
.
