Οι κατά συρροή φειδωλές μεταθέσεις των τελευταίων ετών δυστυχώς επιβεβαιώθηκαν για άλλη μια χρονιά. Η ελάχιστη συνολική αύξηση του αριθμού των θέσεων των τακτικών μεταθέσεων του 2015 όχι μόνο δεν είναι αξιολογήσιμη αλλά είναι τουλάχιστον κοροϊδία να αναφέρεται ως επίτευγμα.
Στον απόηχο των παραπόνων των συναδέλφων μας και της γενικής δυσαρέσκειας του συνδικαλιστικού μας κινήματος, ένα είναι το ερώτημα που παραμένει αναπάντητο. Ποιος φταίει για την τεράστια έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού στις Υπηρεσίες όχι μόνο της Θεσσαλονίκης, αλλά όλης της ελληνικής επικράτειας; Μέχρι πέρυσι όλοι «έδειχναν» ως υπαίτια την πολιτική Ηγεσία μας, η οποία υποτίθεται ότι ακολουθούσε μια πολιτική ενίσχυσης μόνο της Αθήνας αφού θεωρούσε εσφαλμένα την υπόλοιπη Ελλάδα ως ασφαλέστερη. Η Κυβέρνηση όμως άλλαξε και μάλιστα την ημέρα που συνεδρίασε το Συμβούλιο Μεταθέσεων είχε μόλις λίγες μέρες στην εξουσία. Άραγε έχει την ίδια άποψη περί αστυνόμευσης με τους προκατόχους της και πρόλαβε να διατάξει την συνέχεια των ελάχιστων μεταθέσεων ενώ ακόμα δεν έχει πάρει ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή;
Η φυσική Ηγεσία μας πρέπει να πάρει θέση και να μας εξηγήσει γιατί ενώ όλοι μας φέτος περιμέναμε να γίνει η υπέρβαση και από μέρους της, κι ενώ μπορούσε αφού δεν είχε πολιτικές δεσμεύσεις, εκείνη δεν το έπραξε. Με μια νέα Κυβέρνηση, η οποία στις εξαγγελίες της προεκλογικά δήλωνε ότι θα ακολουθήσει μια εντελώς διαφορετική πολιτική για την Αστυνομία σε σχέση με παλαιότερα, το Αρχηγείο μας όφειλε από την πρώτη στιγμή να της διαμηνύσει τις δυσκολίες που περνούν οι Αστυνομικοί της επαρχίας και κατ’ επέκταση οι πολίτες. Όσοι υπέγραψαν και συνηγόρησαν για την τελική μορφή του πίνακα μεταθέσεων συμφωνούσαν μ’ αυτόν προσωπικά ή η υπογραφή τους ήταν μια παραχώρηση; Το να συνεχίζουμε οικειοθελώς «με το κεφάλι κατεβασμένο» όσα κατά συνήθεια έπρατταν αυτοί που οδήγησαν την Ελληνική Αστυνομία στις σημερινές της ελλείψεις δεν οδηγεί πουθενά. Άραγε πίεσε κανείς την νέα Κυβέρνηση προς την κατεύθυνση αύξησης των θέσεων; Ο πίνακας μεταθέσεων δίνει από μόνος του την απάντηση.
Η εποχή αλλάζει και όλοι μας ελπίζουμε ότι με την αναθεώρηση των αξιών που διέπουν τη ζωή μας θα τονιστεί το αίσθημα αλληλεγγύης ακόμα και στον επαγγελματικό μας χώρο. Κάθε νοοτροπία δουλοπρέπειας και υποταγής πρέπει να απαξιωθεί πρώτα από εμάς. Άλλωστε, ακόμα και ο συνδικαλισμός ως θεσμός απαξιώθηκε επειδή υπηρέτησε κατά καιρούς σκοπιμότητες. Και μπορεί με διάθεση εμπαιγμού πολλοί να λένε στους συναδέλφους που περιμένουν μια μετάθεση ότι δεν τους υποσχέθηκε κανείς όταν μπήκαν στο Σώμα ότι θα πάνε στον τόπο τους, αλλά να είστε σίγουροι ότι όλοι μας δεν θα σταματήσουμε να αγωνιζόμαστε μέχρι οι μεταθέσεις να γίνονται αποκλειστικά αξιοκρατικά και να κλείσουν επιτέλους τα περίεργα «παραθυράκια». Η εποχή που όσοι ακολουθούσαν την ηθική οδό με υπομονή θεωρούνταν ανόητοι φτάνει στο τέλος της.
