Το δημόσιο αγαθό της ασφάλειας - όπως και της υγείας και της παιδείας- δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτιμάται και να υποτιμάται με μια ψυχρή αλλά "δημιουργική" λογιστική όπως αυτή της Τρόϊκας, που έρχεται και παρέρχεται στην Χώρα μας, η δε απόλυτη υπακοή και υποταγή σε αυτήν για τα θέματα της αστυνομίας (περικοπές λειτουργικών δαπανών και μισθών) που θα επηρεάσουν τις παρεχόμενες υπηρεσίες στον πολίτη ή θα καταντήσουν αυτή αναποτελεσματική, δεν εξυπηρετεί κανέναν άλλον εκτός από την εγκληματικότητα, την ύφεση και όσους επιχαίρουν με την υλική και ηθική κατάπτωση της Ελλάδας.Η εσκεμμένη υποτίμηση του αστυνομικού έργου και της προσφοράς των αστυνομικών, όταν γίνεται από επίσημα χείλη πολιτικών - ειδικά αυτών που μας επέβαλλαν το καθεστώς της τρόϊκας και του μνημονίου - συνεπάγεται ότι δεν πρέπει να την χρησιμοποιούν ως το "μακρύ τους χέρι" για να περάσουν τις επαχθείς πολιτικές τους.
Η δε διαχρονική απαξία της κοινωνικής προσφοράς - ακόμη και με την ζωή τους πολλές φορές - των αστυνομικών -που κατά την άποψη τους δεν "πουλάει"- σε αντίθεση με την αποσπασματική υπερθεαματική προβολή άτυχων στιγμών, αναποτελεσματικότητας ή εκζεζητημένης και σαφώς καταδικαστέας αστυνομικής αυθαιρεσίας από τα ΜΜΕ - δουλειά τους είναι εξάλλου και την κάνουν καλά - εξυπηρετεί συμφέροντα, που είτε επιθυμούν την ιδιωτικοποίηση του αγαθού της ασφάλειας, είτε χρησιμοποιούν αθέμιτα μέσα πλουτισμού.
Από την άλλη, αποτελεί πραγματικότητα πως οι αστυνομικοί ως δημόσιοι υπάλληλοι, δέχθηκαν αγόγγυστα τις μεγάλες οικονομικές και θεσμικές θυσίες, με την ελπίδα ότι θα αναχαιτίζονταν η κρίση και η Πατρίδα μας θα έβρισκε γρήγορα τον δρόμο της οικονομικής ανάκαμψης.
Εδώ και πάρα πολλούς μήνες, είναι όλη η αστυνομία στον "δρόμο" αντιμετωπίζοντας, κοινωνικές αντιδράσεις μεγάλης έντασης και διάρκειας, σε στιγμές μάλιστα που και οι ίδιοι οι αστυνομικοί ως εργαζόμενοι, έχουν υποστεί πολύ μεγαλύτερες περικοπές, αλλά βλέποντας και την ελπίδα της ανάκαμψης να εξανεμίζεται από την πορεία των πραγμάτων, τους δημιούργησε επιπροσθέτως και την αναγκαιότητα ηθικής υποστήριξης.
Αλλά από ποιόν;
Από την Πολιτεία που την έχει εγκαταλείψει στην τύχη της;
Από την Φυσική της Ηγεσία που με την στάση της έπρεπε να εμπνέει το προσωπικό και να στυλώνει το ανάστημα της σε κάθε προσπάθεια απαξίωσης και ευτελισμού της αστυνομίας;
Από την κοινωνία; Αυτή δυστυχώς και να το ήθελε έχει χάσει την συνοχή της με όλα αυτά που συμβαίνουν.
Μοναδική μας ελπίδα ο συνάδελφος μας που "τραβάει" τα ίδια με μας και είτε αναγκάσθηκε, είτε θα αναγκαστεί από την πορεία των πραγμάτων να σηκωθεί από τον "καναπέ" και "πυκνώσει" τις τάξεις των "αγανακτισμένων" διαμαρτυρόμενων αστυνομικών.
Δεν περιμένουμε τίποτα από κανέναν άλλον, παρά από σένα συνάδελφε, να δυναμώσουμε τον αγώνα μας, ώστε να επιζήσουμε αξιοπρεπώς και εμείς και ο Οργανισμός της Ελληνικής Αστυνομίας.
Αντίθετα από εμάς, περιμένουν οι συμπολίτες μας στις κρίσιμες αυτές στιγμές που περνάνε τουλάχιστον να του παρέχουμε ασφάλεια στην Τιμή, Ζωή και την Περιουσία του, αγαθά που πρώτα από όλα δοκιμάζονται σε περιόδους κρίσης.
Είναι καθήκον μας!!!!!
Α.Σ.Π.Α.
